ایمپلنت دیجیتال چیست؟
در واقع کلمه ایمپلنت دیجیتال بیشتر به روند ایمپلنت گذاری اشاره می‌کند. در روش‌های سنتی ایمپلنت‌ها باتوجه‌به سلیقه و مهارت جراح در ناحیه کاشته می‌شد و ممکن بود خطاهایی مانند زاویه ایمپلنت نادرست، عدم جای‌گذاری ایمپلنت در ناحیه مطلوب از نظر روکش پروتزی، عدم جاگذاری در ناحیه استخوان مناسب و غیره رخ دهد. اما در ایمپلنت دیجیتال به لطف استفاده از تکنولوژی و نرم‌افزارهای جدید؛ بهترین مکان ایمپلنت از قبل مشخص شده و توسط یکسری راهنماهای جراحی (شابلون‌های جراحی) با حداقل خطا، درد، خونریزی و مدت‌زمان کمتر در ناحیه کاشته می‌شوند.
مراحل ایمپلنت دیجیتال:
پس از معاینه توسط پزشک، عکس سه‌بعدی رادیوگرافی سی‌بی‌سی تی (CBCT) از ناحیه ایمپلنت برای بیمار تجویز می‌شود. این عکس به‌صورت فایل دیجیتال بازسازی می‌شود و سپس پزشک از فک‌های بیمار اسکن داخل دهانی دیجیتال توسط اسکنر تهیه می‌کند. لازم به ذکر است این اسکن بدون دستگاه اسکنر داخل دهانی امکان‌پذیر نبوده و در فقط برخی از مراکز تخصصی دندانپزشکی وجود دارد. در مرحله بعدی، به کمک نرم‌افزار دو فایل دیجیتال سی‌بی‌سی تی (CBCT) و اسکن داخل دهانی روی‌هم منطبق شده و باتوجه‌به بهترین ناحیه ایمپلنت، شابلون جهت قرار دهی مناسب ایمپلنت طراحی می‌شود.
مزایای ایمپلنت دیجیتال نسبت به سنتی:
- امکان جای‌گذاری ایمپلنت با کمترین درد و خونریزی به دلیل عدم نیاز به شکافتن وسیع لثه. در واقع در این تکنیک فقط به‌اندازه قطر ایمپلنت لثه سوراخ می‌شود و نیازی به شکافتن و زدن بخیه نیست که در نتیجه درد و ناراحتی بعد جراحی بسیار کاهش می‌یابد.
- امکان جای‌گذاری ایمپلنت در زمان کوتاه‌تر. به دلیل اینکه جراح توسط یک راهنما (شابلون) جراحی را انجام می‌دهد.
- دقت بالا در جای‌گذاری ایمپلنت. استفاده از راهنمای جراحی احتمال ایجاد خطا در ایمپلنت گذاری را کاهش داده و باعث بالارفتن عمر ایمپلنت در آینده خواهد شد.
معایب ایمپلنت دیجیتال:
تقریباً به جز بالاتر بودن جزئی قیمت این روش، عیب دیگری را نمی‌توان در مقایسه با روش سنتی به این روش نسبت داد. البته این اختلاف هزینه قطعاً باعث بهبود کیفیت درمان خواهد شد.
